Medycyna Ortopedyczna wg Cyriaxa – termin ten, w pierwszym momencie, może wydawać się nieco nienaturalny, czym bowiem miałaby być „medycyna ortopedyczna” skoro mamy ortopedię? Różnica między tymi dwoma pojęciami jest jednak bardzo łatwa do wyjaśnienia. Medycyna Ortopedyczna, której „ojcem” jest dr James Cyriax (1904-1985), zajmuje się bardzo precyzyjnym diagnozowaniem klinicznym oraz leczeniem schorzeń narządu ruchu, które nie wymagają interwencji chirurgicznej.
Dzięki dobrze zebranemu wywiadowi, po szczegółowym badaniu przedmiotowym, terapeuta jest wstanie postawić dokładną diagnozę – określić z której części narządu ruchu pochodzi ból (częstokroć bowiem mamy doczynienia z bólem promieniującym) oraz ustalić która struktura powoduje dolegliwości (który przyczep, ścięgno, brzusiec mięśnia, więzadło, kaletka, krążek międzykręgowy, korzeń nerwowy, nerw obwodowy itd.).
Pięknem Medycyny Ortopedycznej jest całkowity brak ogólnikowch rozpoznań typu „zespół bolesnego barku” czy „rwa kulszowa”. W pierwszym wypadku może to być np. pourazowe zapalenie stawu ramiennego w stadium II lub częściowe uszkodzenie mięśnia supraspinatus na przyczepie we włóknach powierzchownych. W drugim np. ucisk na korzeń L5 przez materiał dyskowy leżący pomiędzy trzonami kręgów L4 i L5. Oczywiście możliwych obrazów klinicznych dla barku czy odcinka lędźwiowego kręgosłupa jest o wiele więcej, a poprzednie zdanie zawiera jedynie przykłady. Chodzi tylko o to, że wyłącznie precyzyjna diagnoza może zapewnić skuteczne leczenie. Jaki bowiem efekt miałyby przynieść ćwiczenia i zabiegi „dla zespołu bolesnego barku” skoro przyczyną bólu jest np. uszkodzenie na przebiegu ścięgna jednego tylko mięśnia?
Podstawowymi technikami leczenia w Medycynie Ortopedycznej są działania manualne terapeuty – mobilizacje, manipulacje oraz infiltracje (ostrzyknięcia).